Δεν είναι που τον ουρανό
δε μπορώ ν’ αγγίξω
είναι που έχω κέρινα φτερά
και λιώνουν κάθε που ψηλά πετάω.
Είναι που φτιάχνω αετοφωλιές
σε γκρεμούς
κι άνεμοι τις καταστρέφουν.
Έτσι αποφάσισα
στη γη να καρφώσω τα πόδια μου
και να φυτέψω όνειρα ,
πολλά όνειρα , όλα μου τα όνειρα .
Βλέπετε, έχω ακόμα πολλά δάκρυα
να τα ποτίζω…
δε μπορώ ν’ αγγίξω
είναι που έχω κέρινα φτερά
και λιώνουν κάθε που ψηλά πετάω.
Είναι που φτιάχνω αετοφωλιές
σε γκρεμούς
κι άνεμοι τις καταστρέφουν.
Έτσι αποφάσισα
στη γη να καρφώσω τα πόδια μου
και να φυτέψω όνειρα ,
πολλά όνειρα , όλα μου τα όνειρα .
Βλέπετε, έχω ακόμα πολλά δάκρυα
να τα ποτίζω…
2 σχόλια:
Είσαι Λία πολύ τυχερή που έχεις ακόμα δάκρυα να ποτίζεις τα όνειρά σου.
polu omorfo... kai parolo pou ekswterika einai pessimistiko, exei mia kapoia elpida... :)
Δημοσίευση σχολίου