Θυμάμαι να σκάβω με τα νύχια μου
το χώμα να τη θάψω.
Στο τέλος απογοητεύθηκα .
Τη παράτησα στην άκρη ενός βούρκου.
Το λευκό της φουστάνι μισοσκισμένο,
τα σοσόνια της βρώμικα,
η ξύλινη κούκλα της αγκαλιά.
Πιπιλούσε μετά μανίας
τον αντίχειρά της.
Μα δε τη λυπήθηκα.
Δε την αναζήτησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου