Ονειρεύτηκα το στόμα σου
χθες βράδυ
εκείνο το στόμα
που πλασμένο είναι
μονάχα για φιλιά.
Δυο χείλη κόκκινα
πόθησα
γεμάτα προσδοκίες κι υποσχέσεις
κι έρωτα και πόθο άλικο.
Δυο χείλη κόκκινα ονειρεύτηκα
που στο τέλος
φαρμάκι έσταξαν και προδοσία.
Ξυράφια έγιναν και με μάτωσαν
μαχαίρια και με χαράκωσαν.
Αλίμονο!
Πάλι τα χείλη σου
ονειρεύομαι
και γεύομαι τις νύχτες
ματωμένα φιλιά.
χθες βράδυ
εκείνο το στόμα
που πλασμένο είναι
μονάχα για φιλιά.
Δυο χείλη κόκκινα
πόθησα
γεμάτα προσδοκίες κι υποσχέσεις
κι έρωτα και πόθο άλικο.
Δυο χείλη κόκκινα ονειρεύτηκα
που στο τέλος
φαρμάκι έσταξαν και προδοσία.
Ξυράφια έγιναν και με μάτωσαν
μαχαίρια και με χαράκωσαν.
Αλίμονο!
Πάλι τα χείλη σου
ονειρεύομαι
και γεύομαι τις νύχτες
ματωμένα φιλιά.
4 σχόλια:
Το ποιημα σου μου αρεσε ιδιαιτερα.
Οσο για τον κύριο της φωτογραφιας και ματωμένο τον φιλουσα ευχαριστως
χεχε
δεν το καταλαβαίνω
τα ονειρεμένα φιλιά, αυτά φταίνε για όλα...καμιά φορά πονάνε και ματώνουν τα χείλη.
Αίμα και πίκρα στάζουν οι στίχοι σου, αλλά ξεχειλίζουν κιόλας από αισθήσεις. Όμορφο. Μέρα καλή
Δημοσίευση σχολίου