"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

21 Ιουλ 2012

Μάγισσες




















Δεν άνθισε απόψε το φεγγάρι
και το σκοτάδι καρφωμένο
στον ουρανό
πενθεί τους εραστές
που δε θα σμίξουν.
Τ’ άστρα, αλλάζουν τις νύχτες,
γίνονται σκιάχτρα,
ν’ απωθούν
όνειρα , πεθυμιές,
και πόθους.
Κάτι τέτοιες νύχτες,
οι μάγισσες
διαφεντεύουν κραυγές,
προστατεύουν ψευδαισθήσεις
και ποτίζουν τις καρδιές
φίλτρα μαγικά μ’ αψέντι.
Τα χαράματα αλλάζουν όψη,
γίνονται χαμόγελα
στα χείλη διαβρωμένων γυναικών
ψιθυρίζοντας
ένα χθες είναι όλα…

3 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Στις μυημενες χούφτες των Μαγισσών
το Ποτάμι του Χρόνου
γίνεται αδιάλειπτη Ροή Επιθυμιών Ζωής
και πίνεται μονομιάς
εις το Όνομα του Έρωτα,
που ως μεγάλος Μύστης
καταδεικνύει τον Τρόπο παρείσδυσης στην αιωνιότητα,
με όλες τις Αποστάσεις που δεν περπατήθηκαν,
ΥγροΠοιημένες Αλήθειες Ποιημάτων.....


Μαγική Καλημέρα.....

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Λες κι όλα συμπυκνώνονται στο: "..πενθεί τους εραστές
που δε θα σμίξουν."

Αν θέλεις μπες εδώ: http://anemondixtia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_21.html
κι αν σ ενδιαφέρει μπορείς να συμμετέχεις.

Ανώνυμος είπε...

Μη σε νοιάζει, εμάς
τα χαράματα θα μας βρουν στο κρεβάτι,
εξαντλημένους απ τα πετάματα του νου,
άδειους και συνάμα πλήρεις και γαεμάτους
παραδομένους στους κήπους της ηδονής,
ένα πια σαρκί, ένα το πνεύμα, μια καρδιά,
κι η σελήνη θα χαμογελάει καθώς θ αφήνει
το ουράνιο στερέωμα μιας νύχτας μοναδικής,
κι ηττημένα τ αστ'ερια θα σβήνουν, ένα ένα
και όλα μαζί, ηττημένοι και νικητές, μαζί,
στο παρόν που είναι αιωνιότητα, άχρονη,
Μη σε νοιάζει, μαζί, εμείς