Με παρασέρνεις...

Με παρασέρνεις...

Κι εκεί που πάμε έχω τα μάτια κλειστά.

Εκεί που πάμε το φως δε φτάνει,

μονάχα ένα άγγιγμα, ένα φιλί,

ένας όρκος ανεκπλήρωτος ,

ένα σιγοψιθυρισμένο "αχ" αρκούν.

Εκεί που πάμε

όλα μηδενίζονται κι όλα αλλάζουν.

το εμείς παίρνει τη θέση του εγώ,

τα σώματα ενώνονται

οι σκιές ερωτοτροπούν ξεδιάντροπα

ο χρόνος παγώνει,

τα φιλιά γδύνονται προκλητικά

μπρος στα χείλη

και τα χάδια απαιτούν

ως φόρο λίγη ακόμα σάρκα.

Εκεί που πάμε

μόνος δρόμος είναι έρωτας

μόνη κατάληξη η παράδοση…