Πέτρινη καρδιά

Νομίζεις πως με ξέρεις ,

όμως μόνο με γνωρίζεις

γιατί έχω πέτρινη καρδιά

και χλομιασμένα όνειρα .

Έχω στερηθεί τη ζωή

κι αρκούμαι

στην ερημιά της μοναξιάς μου.

Έχω αποτάξει τα κουρέλια των χαδιών σου

από πάνω μου

και έχω κρεμάσει τη ζωή μου

πίσω από τη πόρτα της ξεχασμένης μου κάμαρας.

Νομίζεις πως με ξέρεις

μα μόνο γνωρίζεις

τη μορφή μου

γιατί τα μάτια μου έχουν αδειάσει

και το χέρι μου παγωμένο

υφαίνει μονάχα πόνο.

Το μυαλό στριφογυρίζει

στο χθες εξορκίζοντας

σκιές και παλιές αγάπες .

Νομίζεις πως με ξέρεις

μα μόνο τον ήχο της φωνής μου ακούς

να αφορίζει κάθε τόσο

ότι πάει ν’ ανθίσει

μέσα , πάνω ,γύρω μου.

Γι αυτό μη μου μιλάς

γι’ αγάπη και για όρκους

που ποτέ δε θα τηρήσουμε ,

μονάχα σώπασε

γιατί προτιμώ τη σιωπή

από το ψέμα

και το σκοτάδι από το φως .

( και να θυμάσαι πως έχω πέτρινη καρδιά

και χλομιασμένα όνειρα

που προσποιούνται τα φαντάσματα

μόνο και μόνο για να στοιχειώνουν τις νύχτες μου )