"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

15 Οκτ 2007

Εξόρισα τη ψυχή μου!


Αλλού κοιμάται η ψυχή μου
ενώ το κορμί μου
σωρός από αμαρτήματα
και ματωμένες λέξεις
πετροβολούν .
Ραγισμένα φιλιά
μουχλιασμένες σκέψεις
μάτια υγρά
καρδιά σε κώμα .
Τις βροχερές μέρες
οι σταγόνες κυλούν
βασανιστικά..
Μου έκλεψες
εκείνη την έρημη σταλαγματιά
που κυλούσε αργά στο πρόσωπό μου ,
με κόλπα ξεγέλασες το δάκρυ μου
και το έκανες δικό σου ,
αφού άξιος ποτέ δεν ήσουν
δάκρυα δικά σου να 'χεις .
Εξόρισα τη κοιμισμένη μου ψυχή
σε τόπους ξένους
να μη βλέπει
το ματωμένο σώμα της
να μη βλέπει την υπκρισία
και τη δήθεν αγάπη σου .
Γιατί αυτό ήσουν πάντα
λίγο δήθεν , λίγο κάπως
και λίγο στο περίπου.
Εξόρισα τη ψυχή μου
να κοιμάται και να ξυπνάει αλλού,
μα το παγωμένο μου κορμί
καταδικσμένο για πάντα
δίπλα σου ξυπνάει,
μα απόμακρο , παγερό κι αδιάφορο
δε σε νιώθει πια,
παρά σαν έναν άγνωστο
που γνώρισα μια βροχερή βραδιά
σε κάποιο μπαρ
και κοιμήθηκα μαζί του
για μια μονάχα νύχτα,
πλανημένη
απ το μεθύσι και απ' τους καπνούς
των τσιγάρων.
Μόνο που μ αυτόν τον άγνωστο
έζησα όλη μου τη ζωή
αναγκάζοντας για πάντα
τη ψυχή μου
εξόριστη να ζει
σε ξερονήσια κι ερημωμένους τόπους...

4 σχόλια:

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Πίκρα αποπνέουν οι στίχοι σου.
Περιγράφουν τη ζωή σου;
Την καλησπέρα μου

Unknown είπε...

Η πίκρα αγαπητέ Τάσο δεν είμαι μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας ;
Τη καλημέρα και την ακτίμησή μου

Unknown είπε...

Αν είναι ποίημα , εξαιρετικής ευαισθησίας αν είναι αναφορά κώματος γιατί; Και το πάθος για μια αρχή που μνημονεύει το τυχαίο; Η μοίρα. Κάποιος λογικός θα έλεγε: Δέξου πως πέρασες καλά και τώρα ελευθερώσου. Στιγμές καλές και στιγμές εξιλέωσης. Δεν είναι ο άλλος . Είναι ο εαυτός σου που βολεύτηκε σ’ αυτή τη «καταδίκη». ΄Ισως θα πεις : Και τι κακό έχει το βόλεμα; Το βόλεμα συμπεραίνει αλλά όχι επίκαιρα το αυτόγνωμο θέλημα. Δεν αναιρείται η φύση της σάρκας και το πλάνεμα είναι στοιχείο της. Δεν αντιτασσόμαστε περιχωρούμαστε και κοιμόμαστε και πονάμε και μαθαίνουμε. Αυτή η αναφορά κώματος δείχνει τη γεύση της εμπειρίας που κατέχεται τέλεια. Καλύτερα εσύ μέσω αυτού και σύμφωνα μ΄αυτό αλλά και έξω απ’ αυτό όποτε το θελήσεις, περήφανη που αισθάνθηκες περήφανη που έζησες περήφανη αν φύγεις ακόμη κι΄αν μήνεις.

Unknown είπε...

Πάντα περήφανη για τις επιλογές μου και πάντα αμετανόητη αγαπητή μου Έλλη. Τη καλησπέρα μου