Επιτάφιος

Τα λόγια σου με κάρφωσαν στο τοίχο

Κοίτα τις πληγές μου πως ματώνουν

Πνίγονται οι κραυγές μου στη σιωπή

Κι εσύ γυρνάς και κοιτάς τον ήλιο.

Σέρνεις αργά τα βήματά σου

Και χάνεσαι στο παρελθόν

Κι ύστερα με τη βραχνή φωνή σου

Πίσω με καλείς

Ξεριζώνονται τότε τα σωθικά μου

Με πόνο ανείπωτο

σαπίζουν γύρω μου οι μνήμες σου

και μνήμα λαμπρό σου φτιάχνω

Εκεί ανάμεσα στα κενοτάφια

Και στους σταυρούς

Αφήνω το δάκρυ της ψυχής μου να κυλήσει

Για το ανεκπλήρωτο και για το άφταστο

Όνειρο σκιάς έγιναν τα όνειρά μου

Κι άληκτο έμεινε το πάθος μου

Αγιάτρευτη πια η θλίψη μου

και σκοτεινές οι σκέψεις μου

Πάνω στο μνήμα που εγώ σου έφτιαξα

Χαράζω με γράμματα μικρά

Τον επιτάφιό σου

Κι όλο εκεί γυρνώ

το σκοτεινό σου χνάρι πάνω στη λάσπη

Αιώνια ακολουθώ....