Χίμαιρες Στ΄

ΧΙΜΑΙΡΕΣ ΧΙ

επτά φωνήεντα που χάθηκαν
κι λέξεις νόημα δε βγάζουν πια
τα σύμφωνα πάγωσαν στα χείλη
καθώς η μοναξιά σκέπασε τα πάντα
κι αναρωτιόταν ακόμα
πως ήρθε έτσι απότομα
ο χειμώνας...

ΧΙΜΑΙΡΕΣ ΧΙΙ

Ύστερα πόνεσε για όσα θυμήθηκε
έκλαψε γι αυτά που έγιναν
και θρήνησε σε άγνωστα μνήματα
για όσα θα γίνουν
με μάτια κόκκινα πλανιέται
παγιδευμένη
ανάμεσα στους ζωντανούς
νεκρή από επιθυμίες
ανάμεσα στους πεθαμένους
ζωντανή από ζωή..

Χίμαιρες Ε΄

ΧΙΜΑΙΡΕΣ ΙΧ

Είναι εκείνο το τικ
που κάνει τη νύχτα
να σπάει σε κομμάτια
κι εκείνο το αδιόρατο κενό
που φωλιάζει στα άδυτα της ψυχής μου
κατηγορώντας τ αστέρια
για το μάταιο της αγάπης μου
Είναι εκείνο το τακ
που στο μυαλό μου ακούγεται
ορμητικό ποτάμι
πλημμυρίζοντας τις σκέψεις μου
με το μαύρο της σκιάς σου..



ΧΙΜΑΙΡΕΣ Χ

Κομμάτι- κομμάτι σε συναρμολόγησα
κολλώντας τα κομμάτια σου
με τη ψυχή μου
σε κουβαλάω πάντα μέσα μου
αίμα κόκκινο
και φλέβα που χτυπάει στο λαιμό

Χίμαιρες Δ'

Χίμαιρες VII

Τσαλάκωσαν
οι άγγελοι τα φτερά τους
να μη μπορούν πια
στην αγκαλιά σου να πετούν
έκπτωτοι στο κόσμο
περιπλανιούνται
σταγόνες κόκκινες αγάπης να μαζέψουν
μήπως μπορέσουν να ξαναπετάξουν


Χίμαιρες VIII

Στην ερημιά μου
τ όνομά σου έδωσα
πιο μαύρο φαντάζει τώρα το σκοτάδι
ερήμωσαν οι εκκλησιές
και χάθηκαν οι πόλεις
το φως το υγρό
απ τα χέρια μου μέσα γλίστρησε
και έγινε ποτάμι
και μ έπνιξε με πόνεσε
κι ανάσα πια δεν έχω ...

Χίμαιρες Α'

Χίμαιρες Ι

Από σταγόνες κόκκινες
και γιασεμιά λευκά
φτιάχνεται η αγάπη
και με πικρό αψέντι
τα χείλη μας γεμίζει
μα όσο κι αν πίνουμε
απ την ασημιά της κούπα
πάλι αγάπη θα ξεστομίζουμε
κι ας έχει γεύση από φαρμάκι


Χίμαιρες ΙΙ

Τις Κυριακές
η μοναξιά μου γίνεται διπλή
κι ο καφές μου δηλητήριο
Τι κι αν δίπλα μου
ξαπλώνεις κάθε τόσο
αδειανό μου μοιάζει το κρεβάτι
αφού με πλάτη γυρισμένη
μια καληνύχτα μονάχα
μουρμουρίζεις...