Βάδισα εκείνο το απόγευμα
στο μονοπάτι για τη κόλαση
κι ήταν στρωμένο
με ρόδα , πανσέδες και
μη με λησμόνει .

Μα το νερό ήταν αρμύρα
κι έμενε τ’ αλάτι στα χείλη
Και το φιλί ήταν πυρωμένο
και το χάδι φωτιά
και μ’ έκαψε.

Ήταν εκείνο το απόγευμα
που έγιναν όλα δυνατά
μ’ ένα φιλί και μ’ ένα χάδι

Ήταν εκείνο το απόγευμα
που άνοιξαν οι πύλες της κόλασης
για να γίνω κι εγώ ένα με τη φωτιά
και την αρμύρα .

Μυσταγωγία ερωτική

Γυμνή χορεύω στο σκοτάδι
για σένα μόνο.
Για να μετράς
πάνω στο κορμί μου
τα σημάδια σου,
για να νιώθεις την ανάσα μου
καυτή,
να ρέει πάνω σου.
Κάθε μου λίκνισμα
μυσταγωγία ερωτική
και κάθε φιλί μου
οργασμός λάβας.

Ύστερα μαζεύαμε

κόκκινες παπαρούνες
και στον αναστεναγμό μου
το φεγγάρι χαμήλωνε τα μάτια
κάθε που η ένωσή μας
γινόταν ένας μικρός θάνατος.
Στο τέλος όλα τα αστέρια
κρύφτηκαν
μόνο και μόνο
για να μας αφήσουν
να γίνουμε… ζωή

Στη δίνη των φιλιών σου

Λικνίζομαι αργά
στους ήχους του κορμιού σου
Κάθε αναστεναγμός σου
ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου
και το χάδι σου
θάλασσα στο κορμί μου.
Αναπάντεχα στροβιλίζομαι
στο χάος σου κι αφήνομαι
στη δίνη των φιλιών σου.
Έτσι απλά σου δίνομαι,
πάνω στην άμμο
και στο σπασμένο βράχο.
Σου δίνομαι αργά
για να μας φτάσει η νύχτα
και να μη μας προσπεράσει η μέρα
Πνίγομαι
στο γαλάζιο των ματιών σου
και κάθε οργασμός μου
γεννά ζωή.

Κορμί μετέωρο

Σέρνω το διψασμένο μου κορμί

σε αναμνήσεις μακρινές

προσπαθώντας να αδράξω

κάτι από ακίνητες στιγμές

κάτι από μνήμες θολές

κάτι από καυτά φιλιά

κι από κορμιά ιδρωμένα

σε λευκά σεντόνια

Καυτό φιλί, καυτό κορμί....

Αίμα στη φλέβα τα πέρασα

να κυλούν αργά

και να χτυπούν

για να θυμίζουν

Κορμί μετέωρο

και το βλέμμα να χαϊδεύει το κορμί σου

μέσα από αέρινα πέπλα

και απ' ονειρώξεις ,

ζεστό κύμα, να βυθίζεται εντός σου

κι ο πόθος μου οργή να γίνεται και μένος

που έφυγες

κι ο πόθος μου κόκκινος

να περιπλανιέται ανεκπλήρωτος

σε μακρινές αναμνήσεις

και σε ακίνητες στιγμές

κι καρδιά να χάνει τη λογική της

και το μυαλό να χάνει τη καρδιά του

κι η φλέβα ακόμα να χτυπάει

και να θυμίζει και να πονάει

και να καίει και να κομματιάζει

Έτσι μένουν οι στιγμές ακίνητες

κι αναμνήσεις θολές....