"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

14 Ιαν 2011

Νυχτερινές προσδοκίες

























Θέριεψαν κι απόψε οι άνεμοι 
φουρτούνιασε η θάλασσα της ψυχής μου 
κι όσα κοχύλια είχα περίσσεμα
ξεβράστηκαν στην ακρογιαλιά σου.

Δεν ήταν τόσο το φιλί σου που προσδοκούσα,
μήτε εκείνο το ντροπαλό χάδιτο διστακτικό 
που γλιστρούσε δειλά στους λαγόνες μου
μα εκείνη η ματιά η καθαρή,
η σχεδόν παραδομένη
που μίλαγε με χίλιες μιλιές,
που έλεγε χιλιάδες λέξεις
που έταζε , που ορκιζόταν
που χανόταν

Μην απορείς λοιπόν
μήτε για το θέριεμα των ανέμων
μήτε για τις φουρτούνες
είναι που κάθε τόσο μες τη νύχτα
με ξυπνούν για να γευτώ
όσα η μέρα απαγορεύει

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Όμορφες οι λέξεις σου Λία μου.
(Λίγο μεγαλύτερα τα γράμματα...; )