"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

9 Ιαν 2011

Εξόριστα φεγγάρια





















Επέστρεψαν οι μέρες
που η σιωπή αλώνιζε.
Βλέπετε το παρόν παγίδες φτιάχνει
από ραγισμένα φιλιά και διλήμματα.
Ασελγεί
σε ότι τα όνειρα πλέκουν τις νύχτες
και  συνωμοτεί
με τυφλή ορμή και αλώνει
όσα η χθεσινή νύχτα αποκάλυψε.
‘Έτσι  εξορίστηκαν το φεγγάρια…
Με βαρβαρότητα.
Έτσι περίσσεψαν οι άγγελοι…
Με συνομωσία.
Έτσι πάντα χάνω ότι ονομάζω…
Ξαγρυπνώντας.

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Περίσσεψαν οι άγγελοι...;
Τότε γιατί δεν μας ανακουφίζουν με μια αγκαλιά;

Καλημέρα Λία μου