που η σιωπή αλώνιζε.
Βλέπετε το παρόν παγίδες φτιάχνει
από ραγισμένα φιλιά και διλήμματα.
Ασελγεί
σε ότι τα όνειρα πλέκουν τις νύχτες
και συνωμοτεί
με τυφλή ορμή και αλώνει
όσα η χθεσινή νύχτα αποκάλυψε.
‘Έτσι εξορίστηκαν το φεγγάρια…
Με βαρβαρότητα.
Έτσι περίσσεψαν οι άγγελοι…
Με συνομωσία.
Έτσι πάντα χάνω ότι ονομάζω…
Ξαγρυπνώντας.
1 σχόλιο:
Περίσσεψαν οι άγγελοι...;
Τότε γιατί δεν μας ανακουφίζουν με μια αγκαλιά;
Καλημέρα Λία μου
Δημοσίευση σχολίου