"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

26 Αυγ 2010

Ξαναζώ



Μου ψιθύρισε εκείνο το πρωί:

Καλώς ήρθες στη Κόλαση

κι εγώ του απάντησα:

αγαπώ τη Κόλασή σου,

αγαπώ τον ιδρώτα σου

όταν γίνεται οξύ και μου καίει το σώμα,

αγαπώ τη φωτιά που έχουν τα φιλιά σου

και τα χάδια σου που κάθε τόσο

αγκυλώνουν το κορμί μου .

Μου είπε: είσαι ζεστή ακόμα

γι αυτό δε νιώθεις πόνο

και του απάντησα

πως οι πληγές όταν κρυώνουν

πονάνε πιο πολύ μα δε με νοιάζει.

Κι ύστερα ξαναζώ

τα λεπτά , τις ώρες

και την αιωνιότητα στην αγκαλιά του

κι αφήνομαι ακόμα μια φορά

στα πεινασμένα του φιλιά

και στα πυρωμένα χάδια του.

1 σχόλιο:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Με πάθος που ξεχειλίζει απ' τις λέξεις..
Ερωτικό με τον τρόπο που έχει ο αέρας:
να νικά τον εαυτό του μανιάζοντας προς τα μέσα..
Την καλημέρα μου!