Ξαναζώ

Μου ψιθύρισε εκείνο το πρωί:

Καλώς ήρθες στη Κόλαση

κι εγώ του απάντησα:

αγαπώ τη Κόλασή σου,

αγαπώ τον ιδρώτα σου

όταν γίνεται οξύ και μου καίει το σώμα,

αγαπώ τη φωτιά που έχουν τα φιλιά σου

και τα χάδια σου που κάθε τόσο

αγκυλώνουν το κορμί μου .

Μου είπε: είσαι ζεστή ακόμα

γι αυτό δε νιώθεις πόνο

και του απάντησα

πως οι πληγές όταν κρυώνουν

πονάνε πιο πολύ μα δε με νοιάζει.

Κι ύστερα ξαναζώ

τα λεπτά , τις ώρες

και την αιωνιότητα στην αγκαλιά του

κι αφήνομαι ακόμα μια φορά

στα πεινασμένα του φιλιά

και στα πυρωμένα χάδια του.