Γέρασες ψυχή μου
κι εγώ μαζεύω τις ρυτίδες σου
να υφάνω το φιλί του
Σκούριασες και κοιμάμαι
σε σιδερένιο κρεβάτι
μόνο και μόνο
για να πονάει το σώμα και
να ξεχνάει η καρδιά
Μη κλαις ψυχή μου
γιατί μόνο φθινόπωρα
έχεις να περιμένεις
και μια δύση
που μέσα στο τόσο ροζ
βλέπεις το φιλί και το χάδι του
να ξεμακραίνει
Μισώ τις ρυτίδες σου ψυχή μου
μα πιο πολύ μισώ το φθινόπωρο
γιατί μου θυμίζει
πόσο κοντά είμαι στο χειμώνα
1 σχόλιο:
O χειμώνας είναι η αγαπημένη μου εποχή. Τίποτε δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Μέχρι και το χειμώνα της ψυχής τον συνήθισα κι αυτόν.
Και ξέρεις κάτι; Πρέπει να σκεφτόμαστε (και συ και γω) πως ενώ εμείς έχουμε χειμωνιάτικη διάθεση, κάποιοι άλλοι μπορεί να χουν σβήσει το παρελθόν και να χαίρονται μονάχα τα καλοκαίρια.
Θα μου πεις "εσύ το λες αυτό";
Ναι...εγώ το λέω που προσπαθώ να πιαστώ από αυτόν τον μήνα έτσι για ένα μικρό κομμάτι ζέστης.
Ανάμικτα συναισθήματα αισιοδοξίας και μη.
Κάποιες φορές προσπαθώ να το επιβάλλω στον εαυτό μου.
Το παρελθόν μου έχει μπει σε ασημόκουτο.
Το κακό ειναι πως το ασήμι μαυρίζει με τον καιρό.
Καλημέρα Λία μου
Ευχές μέσα απο την καρδιά μου για τα γεννέθλιά σου.
Να σαι καλά και πάνω απ όλα να χαμογελάς όπως συνηθίζεις.
Δημοσίευση σχολίου