"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

23 Δεκ 2009

Ζωή σαν ρολόι


Τι κι αν είναι Χριστούγεννα,
η ζωή μετριέται με τους λεπτοδείκτες
του ρολογιού

8:15 ανάσα πρώτη πρωινή
ανάσα βαθιά σαν αναστεναγμός
12 ακριβώς: δάκρυ στα μάγουλα
παγωμένο
17:30 μάσκα κέρινη στα χέρια κουβαλάς
σου καίει τα χέρια
23:15 η ώρα που τα όνειρα ζωντανεύουν
οι εφιάλτες παίρνουν μορφές στους τοίχους
και το ταβάνι όλο και πλησιάζει
σταλάζει μέσα στη νύχτα
σαν βροχή
χάνει την ουσία του
γίνεται νεφέλωμα
χάνεις για λίγο το χρόνο
Ώρα μεγάλη : Οι χτύποι του ρολογιού
ξυπνούν τις ώρες
κι ζωή αρχίζει
ακόμα μια φορά
να μετριέται με τους λεπτοδείκτες

Τι κι αν είναι Χριστούγεννα
ζεις μια ζωή σαν ρολόι
και τα Χριστούγεννα γίνονται
άλλο ένα τικ στους λεπτοδείκτες .
Καληνύχτα ….

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

χρονια πολλα με υγεια και αγαπη
Καλά Χριστουγεννα σε σενα και την οικογένειά σου