"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

19 Δεκ 2009

Το ραβασάκι

Η νύχτα δεν αστειεύεται
εκδικείται και τις πιο αθώες ψυχές
σε ποτίζει με όλο της το δηλητήριο
στάζει όλο της το αίμα
μέχρι που βυθίζεσαι
σε κινούμενη άμμο

Αρνείσαι να δεις πόσο σκοτεινή είναι
ψάχνεις φανοστάτη να σταθείς
να διαβάσεις εκείνο το ραβασάκι
που σου έχωσα κρυφά στη τσέπη
Όσο κι αν ψάχνεις δε βρίσκεις
ούτε σπίρτα ούτε αναπτήρα
κι ο φανοστάτης από χρόνια σβηστός

Ψάχνεις μέσα στο αρχαίο σου παρελθόν
όμως η νύχτα δεν αστειεύεται
σε προδίδει άλλη μια φορά
κι εσύ ακόμα ψάχνεις να βρεις το ξημέρωμα

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Οταν αγαπάς κι όταν αγαπιέσαι ακομη κι οι νύχτες φωτίζονται...
Κι αυτο εχει τη μεγαλύτερη σημασια

Καλημερα Λία μου
(Δεν μου πες ...σαρεσει η σελιδουλα? :)
Ριζική αλλαγή!

(ε καλα ριζική θα ταν και στο χρώμα αλλα αυτο δεν το πειραζω )

Ρένα είπε...

Σου εύχομαι ο Καινούριος Χρόνος να φωτίσει τις νύχτες σου με χιλιάδες ασημένια αστεράκια.