Χωρίς αποτυπώματα
πια τα δάχτυλά μου
κάηκαν στη κόλαση
του κορμιού σου
Αμαρτωλή και κόκκινη
με μια κούπα κρασί κι έναν οργασμό
για προσάναμμα
Τι κρίμα που δεν είναι χειμώνας
να ξαπλώσω στο χιόνι
που έστρωσες πάνω σου
Τι κρίμα που δεν έχω βάρκα
ν’ αρμενίσω στη θάλασσά σου
τις νύχτες που το φεγγάρι
θωπεύει
τις υγρές φωλιές
που κρύβεις στο κορμί σου.
Άγρια κόκκινη
κι αμαρτωλή η κόλαση
βγαλμένη από μέσα σου
καταδυναστεύει τις αισθήσεις μου.
Παραδίνομαι τότε στη δύνη
του ανομολόγητου
και του αιρετικού σου πάθους…
4 σχόλια:
Λάθος η πρωινή βόλτα από αυτήν την ανάρτηση. Για βράδυ ήτανε. Υπέροχο.
Καλημέρα.
"Χάσκει ανοιχτή
μέσα μας η κερκόπορτα
μας ξεναγεί στο ίδιο μέρος
που αιώνες πριν
ιχνογραφούμε στιλπνά φιλιά
κι απολαμβάναμε ασύστολα
το γοερό τους κλάμα.."
Υπέροχο είναι Κλειώ μου..
Την καλημέρα μου και πολλά φιλιά..
Kόκκινη στιγμή ..
στη δυση του ηλιου..
σαν μια χουφτα κερασια πανω στα κυματα
Ετσι το νιωσα
"Με μια κούπα κρασί κι έναν οργασμό για προσάναμμα" Υπέροχο:) Καλή σου μέρα
Δημοσίευση σχολίου