"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

30 Ιουν 2008

Την ώρα του αναπότρεπτου


Φοβάμαι τον ύπνο .
Πάντα τον φοβόμουν.
Νόμιζα πως ήταν ένας μικρός θάνατος.
Και το θάνατο τον φοβάμαι,
έτσι ντυμένος που είναι
στα μαύρα
κραδαίνοντας το μακρύ
δρεπάνι του.
Στέκει αγέρωχος
περιμένοντας την ώρα
που θα μου αποκεφαλίσει
τη ψυχή.
Κι οι μοίρες δίπλα του
να ξαίνουν ασταμάτητα,
με τις μεγάλες μύτες τους
τη ζωή μου.
Αυτές οι ανέραστες
ανοργασμικές γριές
που δεν γεύτηκαν ποτέ
μια χαρά στη ζωή τους
και ποτέ κανένας εραστής
δε τους ψιθύρισε
λόγια έρωτα και πάθους,
αποφασίζουν να κόψουν
το νήμα που με κρατάει
σ αυτό τον κόσμο
γιατί έτσι απλά δε τους άρεσε
η φάτσα μου.
Φοβάμαι τον ύπνο.
Πάντα τον φοβόμουν
ίσως γιατί μοιάζει με το θάνατο
και κάθε τόσο αιχμαλωτίζει
το άπειρο , τις μνήμες
τα όνειρα.
Έτσι
κάθε απόπειρα να δραπετεύσω
μοιάζει ακατόρθωτη
την ώρα του αναπότρεπτου .
Τελικά κατάλαβα
πως δεν έχει και τόση σημασία
πως θα ζήσω,
μα να πεθάνω
με τη λιγότερη μοναξιά
στη ψυχή μου.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eγω δεν φοβαμαι τον ύπνο.. κιουτε το θανατο φοβαμαι..
Νιωθω ασφαλής μεσα τους..
Η μερα ειναι εκεινη που με φοβίζει..
Να σου δωσω λιγη απ την νυχτα τη δική μου..;
Καλη επιτυχία κοριτσακι!!

jacki είπε...

Γιατί το μόνο που έχει σημασία είναι να πεθάνεις νέος όσο πιο αργά μπορείς.
Υπέροχο. Καλημέρα.

akb8862 είπε...

Όμορφοι στίχοι.Πόσο θυμίζουν αυτό που λέει ο λαός μας :" ύπνος θάνατος"...Τρομερή η περιγραφή του. Τόσο αληθινη...
Να σαι καλά,να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι με πολλές εμπνεύσεις & ξεκούραση. Καλές διακοπές !

Ανώνυμος είπε...

Έχω άποψη
ο θάνατος είναι φίλος
ανασυγκροτεί τη ζωή
Εχουμε μια ζήση
που πάντα φθίνει
και υποχωρεί
Τίποτα δεν μένει όλα ανακυκλώνονται

Καλημέρα