Τρέμω το φως
κι εκείνο το κενό που μ αγκαλιάζει
διαπερνά τις κόρες των ματιών μου
Οι σκιές στο σκοτάδι αδυσώπητες
μου επιτίθενται με κοφτερή λεπίδα
τρέμω το φως κι εκείνο το τρίξιμο
στο πάτωμα μ ανατριχιάζει
‘Ήρθαν οι δαίμονες κι έκλεψαν
τις ζωγραφιές από τους τοίχους
τη μουσική απ τ’ αυτιά μου
και το κορμί έρμαιο των αισθήσεων
σε αποκαθηλώνει
με μια τελετουργία μυστική
κι εσύ γι αντίποινα
σ αγαπώ μου σιγοψιθυρίζεις
σπάζοντας τους καθρέφτες
ματώνοντας τις φλέβες
ραγίζοντας τη καρδιά .
Ζωή μετράω και χαμένες ώρες
Μέσα στο απόμακρο
νιώθω μονάχα μια ηδονή,
την ηδονή του να κλαίω σιγανά…
10 σχόλια:
Eμένα παλι μ ανατριχιασαν οι δαιμονες που εκλεψαν τις ζωγραφιες απ τους τοιχους.
Εξαιρετική εικονα.
Καλημερα Κλειώ μου και φιλάκια πολλα
Καλημέρα! Δυνατό το συναίσθημα, παγώνει το αίμα από την μοναξιά... Ευτυχώς όμως που αρέσει στη ζωή σα σβούρα να στριφογυρίζει, και να φέρνει τα πάνω κάτω! :))
Τι έχετε πάθει όλοι τώρα τελευταία με τις αποκαθηλώσεις;
Βρε, μήπως φταίει το δίσεκτο;;
:)) :))
Θα συμφωνήσω με τον Νίκο από πάνω ή αλλιώς Αγγλεστί Easy Come - Easy Go.
Πολύ ατμοσφαιρικό το κομμάτι σου Κλειώ μου! Μου άρεσε πολύ.
Έχω ερωτευτεί και το background σου. Μου φαίνεται θα στο "κλέψω"!!
Καλησπέρα καλή μου
τρέμω αυτό το απατηλό σ'αγαπώ...
αυτό, που ρουφάει την ψυχή μου...
εξαιρετικό Κλειώ μου...
"..Είναι η γαμημένη η στιγμή
που εκλιπαρούσα για το τσίμπημα,
για την ανάσα
που μου έκαιγε τα σπλάγχνα,
για την αθέατη ώρα
που άφηνα την πίκρα
έξω απ΄ τα γυμνά μας σώματα,
τότε που βλαστημούσα μέσα μου
για την σαχλή τη χαραμάδα
που με κεντούσε και με φλέρταρε.."
Απόσπασμα μικρό
από ένα δικό μου γραπτό
με τον ίδιο τίτλο Κλειώ μου..
Το δικό σου υπέροχο..
Οι δαίμονες Μαρία μου
εκτός από ζωγραφιές
κλέβουν και στιγμές
κλέβουν την ομορφιά απ τα μάτια μας
Φιλιά πολλά καλή μου
Νίκο μου η μοναξιά
καρφί στη ψυχή
κι αμόνι και σφυρί
πως να ξεφύγεις ;
Σ ευχαριστώ καλέ μου φίλε πολλά φιλιά
Λάκη μου το backround κλέψτο θα χαρώ πολύ να το δω και κάπου αλλού πραγματικά το λάτρεψα.
Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Φιλάκια πολλά
εκείνο το σ αγαπώ που μου έταξες
ποτέ σου πράξη δε το έκανες
λάσπη έγινε και χίμαιρα
Γωγώ μου την αγάπη μου και πολλά φιλιά
σατανικό πραγματικά το παχνίδι σου
πως τα κατάφερες τους άγγελους
να διώξεις απ τη γη και δόκανο κρυφό τους έστησες για να τους κλέψεις τα φτερά τους
το αίμα τους το γλυκό να πιεις
μήπως και για μια στιγμή αθάνατος
νιώσεις κι εσύ
Τάκη μου εξαιρετικό το απόσπασμά σου.
Την αγάπη μου και πολλά φιλιά
Δημοσίευση σχολίου