Σε μαρμαρένια αλώνια
αγωνίστηκε για χάρη της
σαν άλλος Διγενής
Στα τάρταρα κατέβηκε
ακροβατώντας σε χρυσό σκοινί
για να τη σώσει από τη μοναξιά
Αντίκρισε τη παγωμένη της ματιά
κι έχασε από μπρος του τη ζωή
Μανιασμένος ο άνεμος τον παρέσυρε
σε άγνωστα πελάγη
με μοναδικό σκοπό τη λησμονιά
Aκουσε τους χτύπους της καρδιάς της
όταν νόμισε ότι εκείνη ξεψυχούσε .
Ανίκανος στη ζωή πίσω να τη φέρει
ήπιε εκείνο το πικρό νερό των νεκρών
για πάντα στη λήθη να μείνει
Αλίμονο, εκείνη ανάμεσα στους ζωντανούς
και στους νεκρούς παγιδεύτηκε
κι εκείνος κάτοικος μόνιμος του Aδη
με μνήμη κενή
χώρια της για πάντα
και λησμονημένος ζει.
2 σχόλια:
Ο καβαλάρης
Καβάλα σ’ένα λευκό άλογο ταξιδεύω,
σβησμένα άστρα,μαύρη νυχτιά δίχως φεγγάρι,
άπειρος καβαλάρης,φθαρμένη σέλα,
καθώς ζαλίζομαι
περνάν μπροστά μου αλλόκοτες εικόνες,
ο Πήτερ Παν,βαρκούλες που πετάνε,
μια μπαλαρίνα άσχημη κι αλλιώτικη απ’άλλες,
μονάχος είμαι,
σφίγγω γερά τα γκέμια
κι ακούω μια γλυκιά μελωδία
που σκίζει το σκοτάδι,
ήχοι παράξενοι, βγαλμένοι απ’τα παραμύθια
και δυο σκυλιά στο βάθος
………………………………………………
και ξάφνου δεν ακούγεται τίποτα,
λαχανιασμένο άτι χωρίς ανάσες,
απόλυτη σιωπή,
οι κόρες των ματιών διεσταλμένες,
οι χτύποι της καρδιάς επιταχύνουν
και τ’άλογο μαρμάρωσε
μπροστά σε μια χαμηλή ατσάλινη πόρτα.
Δυστυχώς τέλειωσε το σύντομο μαγικό ταξίδι
και πρέπει πάλι να πηδήξω τη μάνδρα
πριν έρθει ο νυχτοφύλακας να ελέγξει το καρουζέλ
του λούνα παρκ.
Αύριο πάλι,την ίδια ώρα,
ξανά θα κλέψω ακόμη λίγες όμορφες στιγμές,
να πάρω δύναμη για να μπορέσω
ν’αναρριχιθώ στον κοφτερό βράχο της ζωής
που σου ματώνει χέρια και καρδιά…
Σ ευχαριστω για το πολύ όμορφο ποιήμα. Τη καλημέρα μου για μια όμορφη βδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου