"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

19 Σεπ 2011

Το περβάζι του χειλιού
























Φύκι κρεμάστηκε
στο περβάζι του χειλιού
και οι δυο λαβωμένες μνήμες
γίνονται λιοπύρι.
Άσφαλτος δεν υπάρχει
για να κάψει
μονάχα τους καθρέφτες λιώνει
να  μη φαίνονται τα είδωλα,
να μη φαίνεται η σκουριά στα μάτια.
Ύστερα παίρνεις το κουπί
-ένα μονάχα-
και χτυπάς τη θάλασσα,
να ξυπνήσουν τα ναυάγια
κι οι πνιγμένοι
κι οι ζωντανοί
που άθελά τους βυθίστηκαν.
Κι εκεί με το φύκι κρεμασμένο
φυσάς πνοή ανέμου
στο κοχύλι,
μα μη λησμονήσεις
να στύψεις απ’ τη πέτρα το λιοπύρι,
να το πιεις,
να δώσεις και σε μένα
και στους νεκρούς
και στους ζωντανούς που άθελά τους
βυθίστηκαν και στα ναυάγια.
Μόνο έτσι θα καούν τα όνειρα
και τα φιλιά τα ξεχασμένα
και τα παρθένα χάδια
Έτσι θα ξερνούν φωτιά
κι οστά από στάχτες
οι περασμένοι έρωτες.
Και μη ξεχάσεις σαν ξημερώσει
να ξεριζώσεις τα φύκια από το στήθος
να τα κρεμάσεις στο περβάζι του χειλιού
και στο σφαλισμένο βλέφαρο
αλλιώς τα μάγια θα λυθούν
κι οι περασμένοι έρωτες
θα γίνουν θάλασσα…  

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eιλικρινά, ό,τι ωραιότερο έχεις γράψει...

Ανώνυμος είπε...

Everyone loves what you guys are up too. Such clever work and reporting! Keep up the awesome works guys I've included you guys to my personal blogroll.

http://devisdesiteinternet45.wetpaint.com/page/Devis+de+site+internet+%2881%29