Πόνος δεν υπήρξε ποτέ
ίσως μόνο λύπη για τα παρελθόντα
που δε λησμονούνται
και για τα μέλλοντα
που δε θα προλάβω να ζήσω .
Έτσι σφαλίζω τα μάτια
σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια
να κοιμηθώ
κι ίσως-ίσως να ονειρευτώ κιόλας.
Μα κάθε που τα μάτια μου κλείνω
αυτά πεισματικά ανοίγουν
προσπαθώντας να φυλακίσουν
τη τελευταία εικόνα σου.
Στο τέλος της νύχτας
τα σφραγίζω με κερί
Είναι ο μόνος τρόπος
να τα κρατήσω ερμητικά κλειστά
στερώντας
τους αποχαιρετισμούς το ξημέρωμα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου