"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

17 Σεπ 2010

Φωτιά











Μην απορείτε πως γέννησε

τόσο ιδρώτα το κορμί.

Είναι η προσμονή του φιλιού του

και η αγωνία που γεννά η απουσία του .

Είναι που κάθε φορά που παίρνω

στάση εμβρυική στην αγκαλιά του

ο χρόνος κολλάει σ εκείνη τη στιγμή ,

σ εκείνο το δευτερόλεπτο

που συναντήθηκαν τα μάτια ,

που ενώθηκαν τα σώματα

κι όλα έγιναν μια φωτιά.

Είναι που έγινα άσφαλτος λιωμένη

και ξιφομαχώ ολόγυμνη με σκιές

παλεύοντας για ένα αμφίβολο αύριο .

Είναι που τα φιλιά

έχουν τη δική τους θέληση

κι έτσι υποτάσσομαι ακόμα μια φορά

εκλιπαρώντας για ένα ακόμα όνειρο

για ένα ακόμα αύριο…

Δεν υπάρχουν σχόλια: