Στα κλεφτά

Ένα μήνυμα ,

μια λέξηείναι όλη μου η ζωή

μια ζωή κλεισμένη σε δυο αράδες ,

κρυμμένη

πίσω από τις γραμμές του τηλεφώνου

στιγμές κλεμμένες στο μισοσκόταδο

φιλιά κρυφά στις γωνιές

κι ύστερα,

ύστερα η μοναξιά

κάνει την εμφάνισή της

με κόκκινο φουστάνι και με χλευάζει

Δυο χάδια αστραπιαία

δυο σημάδια στο κορμί

κι οι αντοχές μου… ανύπαρκτες

Μη στέκεσαι εκεί αμίλητος

στην άκρη του ονείρου μου ,

ξέρω πως δεν υπάρχεις

όνειρο είσαι ξεθωριασμένο

κι ακίδα στο παλιό μπαούλο

υπολείμματα φιλιού

κι άσωτη αχτίδα

Στο τέλος το δειλινό κατακερματίζεται

σε μοναξιά, ερημιά, σιωπή

σε όνειρα λειψά κι ανίατα ....