"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

16 Δεκ 2009


Μέσα στη ζάλη του μυαλού μου
σ’ αναζητώ.
Ψάχνω το πρόσωπό σου ,
τα χείλη σου που αχόρταγα
με φίλησαν εκείνο το απόγευμα .

Άλλη μια κούπα κρασί
κι η ζάλη γίνεται μεθύσι
ο πόθος φουντώνει
καθώς ακουμπώ στα χείλη το κρασί

Ένα ακόμα παραμύθι
μέσα στη ζάλη του ποτού
ένα ακόμα όνειρο τελειώνει
πριν καν αρχίσει
ένα τέλος πριν την αρχή
καθώς η αυγή χαράζει
κι αρχίζει το ψιλόβροχο.

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Χμ... τι εγινε καλε ...;
Τι τελειωσε που ακομη δεν αρχισε;
Δεν παιζω παλι δεν με πηρες τηλεφωνο.
Κι ειμαι και πονεμενη γυναικα :(

Lombardic είπε...

Η νύχτα είναι λύτρωση
επειδή στη νύχτα οι δύο καρδιές χωρεύουν κάτω από το φεγγάρι
.. επειδή στη νύχτα μπορείς να ονειρευτείς