Ξύπνησα εκείνο το πρωί
μέσα στην οδύνη
καθώς αντίκρισα
ένα αντικλείδι
κάτω από το μαξιλάρι μου .
Έψαξα απεγνωσμένα να βρω
τι ανοίγει.
Μάταια….
Αργότερα το πέταξα
στο συρτάρι του κομοδίνου μου.
Ύστερα από χρόνια
ξανανοίγοντας το συρτάρι
κατάλαβα ….
Ανοίγει το ληξιαρχείο των λαθών
και των απατηλών ονείρων .
μέσα στην οδύνη
καθώς αντίκρισα
ένα αντικλείδι
κάτω από το μαξιλάρι μου .
Έψαξα απεγνωσμένα να βρω
τι ανοίγει.
Μάταια….
Αργότερα το πέταξα
στο συρτάρι του κομοδίνου μου.
Ύστερα από χρόνια
ξανανοίγοντας το συρτάρι
κατάλαβα ….
Ανοίγει το ληξιαρχείο των λαθών
και των απατηλών ονείρων .
4 σχόλια:
Γι αυτο πέταξέ το
Μ ακούς; Πέταξέ το όσο γίνεται πιο γρήγορα
Από τα πιο ωραία σου!
κρυψτο...
μακρια...να μη θυμασαι που...
λες και αρκετα δεν τρυπωνουν στη μνημη...δεν χρειαζεται και κλειδι για να θυμηθουμε τα παντα...
νεραιδενια σου φιλια!!!
Θα' λεγα και εγώ όπως όλοι οι φίλοι. Λία πέταξέ το...εύκολο... το δύσκολο είναι να τα πετάξεις από τη μνήμη και την ψυχή σου. Μπορείς; Καν'το.
Δημοσίευση σχολίου