"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

19 Σεπ 2009

Σημείο τήξεως


Τη θλίψη μου βουτάω στο μελάνι
σου γράφω μ αυτή
για τα όνειρα που έχασα στο δρόμο
για τα φιλιά που σκόρπισα
και για όλα εκείνα που χαράμισα

σου γράφω για τις άδειες νύχτες
που οι αντοχές μου ξεπερνούν
το σημείο τήξεως
και για τη σιωπή
που γίνεται βλέμμα μαραμένο
και σκαλώνει στα μάτια μου
σαν δυο κρυσταλλωμένα δάκρυα

Τη θλίψη μου βουτάω στο μελάνι
και σου γράφω
έτσι για να θυμάμαι…..

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Kι όμως κάνει κακό τελικά να θυμόμαστε...
Εγώ τουλαχιστον αυτό καταλαβαίνω...

Καλημερα Λία μου και καλό ΣΚ να εχεις

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Την καλησπέρα μου.

Ρένα είπε...

Ομορφα αποτυπωμένη η θλίψη βουτηγμένη στο μελάνι.Αν δεν υπήρχαν αναμνήσεις και χαμένα όνειρα δε θα υπήρχε ίσως η ποίηση.
Καλό απόγευμα με γλυκές αναμνήσεις.