"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

20 Αυγ 2009

Ίμερος


Στη καρδιά μου χορεύεις
στα όνειρά μου παίζεις
το πάθος μου ανάβεις
και τη ψυχή μου εξουσιάζεις
Είσαι το μεταμεσονύχτιο μου όνειρο
κι ο μεσημεριανός εφιάλτης μου

Lombartic de Valter

Μου ζητάς να ζήσω
κι εγω εχω διαλέξει να πεθανω
μου ζητάς να βγάλω τις χειροπέδες που φορώ
κι εγω διάλεξα να τις σφίξω περισσότερο
μου ζητάς να ζήσω μια στιγμή στο Παράδεισο
κι εγώ διάλεξα τη Κόλαση
Είσαι ο εφιάλτης κι ο Ίμερος
που στοιχειώνει τα όνειρά μου

Λία Νικολαϊδη

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αυτό που διαλέγουμε ειναι παντα και αυτο που θέλουμε πραγματικά όσο κι αν αντιδρούμε στο "όχι" απέναντι στους αλλους

Unknown είπε...

Μαρία μου όλα στη ζωή μας είναι θέμα επιλογών και πρέπει να ζουμε μ αυτές. Φιλιά πολλά

mauveair είπε...

Τι στ'αλήθεια τελικά θέλουμε;
Άραγε ξέρουμε...

Ρένα είπε...

Είναι άραγε πάντα η επιλογή δική μας;Ηζωή μας έχει παίξει άσκημα παιχνίδια.Το μόνο που μας μένει είναι να αντιδρούμε και να κυνηγάμε την ευτυχία.

mat είπε...

Ενθα σφιν λιπαροί τε χοροὶ καὶ δώματα καλά.
Πvρ δ᾽ αυτης χάριτές τε καὶ Ἵμερος οἰκί᾽ ἔχουσιν
ἐν θαλίης· ἐρατoν δε δια στόμα ὄσσαν ιεῖσαι
μέλπονται πάντων τε νόμους καὶ ήθεα κεδνα
ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὄσσαν ιεῖσαι.

Ησιοδου Θεογονια στιχος 65.

lakis είπε...

Ναι, οι επιλογές είναι πάντα δικές μας. Απλά κάποιοι έχουν λιγότερες από τους άλλους. Μέρα καλή