Ώρες

Αποφεύγω επιμελώς
να κυκλοφορώ τις νύχτες,
ίσως γιατί το σκοτάδι
κρύβει αμαρτίες
οι αμαρτίες κρύβουν πληγές
οι πληγές ματώνουν
τα σεντόνια ματώνουν …

Αποφεύγω επιμελώς
να δακρύζω τις νύχτες
ίσως γιατί πιστεύω
πως το φεγγάρι θα με χλευάσει
με το γνωστό θλιμμένο του γέλιο
και θα διατυμπανίσει
το μάταιο των ελπίδων μου

Αποφεύγω
να ονειρεύομαι τις νύχτες
ίσως γιατί ξέρω πως τα όνειρα
θα βρεθούν νεκρά
μπροστά στα ξυπόλητα πόδια μου
σαν ξυπνήσω το πρωί.

Αποφεύγω τις νύχτες.
Έτσι μένω ξύπνια
προσποιούμενη…
Μένω ξύπνια
παλεύοντας με τον εαυτό μου
και με τις Ώρες,
που γεννούν ωδίνες τοκετού
ίσαμε το ξημέρωμα .