"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

18 Μαρ 2009

Ματωμένα φιλιά



Ονειρεύτηκα το στόμα σου
χθες βράδυ
εκείνο το στόμα
που πλασμένο είναι
μονάχα για φιλιά.
Δυο χείλη κόκκινα
πόθησα
γεμάτα προσδοκίες κι υποσχέσεις
κι έρωτα και πόθο άλικο.
Δυο χείλη κόκκινα ονειρεύτηκα
που στο τέλος
φαρμάκι έσταξαν και προδοσία.
Ξυράφια έγιναν και με μάτωσαν
μαχαίρια και με χαράκωσαν.
Αλίμονο!
Πάλι τα χείλη σου
ονειρεύομαι
και γεύομαι τις νύχτες
ματωμένα φιλιά.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Το ποιημα σου μου αρεσε ιδιαιτερα.
Οσο για τον κύριο της φωτογραφιας και ματωμένο τον φιλουσα ευχαριστως

χεχε

Ανώνυμος είπε...

δεν το καταλαβαίνω

mauveair είπε...

τα ονειρεμένα φιλιά, αυτά φταίνε για όλα...καμιά φορά πονάνε και ματώνουν τα χείλη.

lakis είπε...

Αίμα και πίκρα στάζουν οι στίχοι σου, αλλά ξεχειλίζουν κιόλας από αισθήσεις. Όμορφο. Μέρα καλή