σκοτεινιάζουν, χάνονται...
Σκιές, αερικά, ψυχές
περιπλανώμενες, χαμένες
αναζητούν, πονούν, αισθάνονται….
Ποτέ μου δε φοβήθηκα,
ποτέ μου δεν απόστρεψα το βλέμμα.
Οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν,
ακόμα κι όταν η μούχλα
απ’ τους τοίχους
πλημμύριζε κάθε μου κύτταρο.
Νύχτες ατέρμονες
μαζί τους κουβεντιάζω
ίσαμε το ξημέρωμα,
που χάνονται στ’ αλλόκοτο,
Σκιές, αερικά, ψυχές
περιπλανώμενες, χαμένες
αναζητούν, πονούν, αισθάνονται….
Ποτέ μου δε φοβήθηκα,
ποτέ μου δεν απόστρεψα το βλέμμα.
Οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν,
ακόμα κι όταν η μούχλα
απ’ τους τοίχους
πλημμύριζε κάθε μου κύτταρο.
Νύχτες ατέρμονες
μαζί τους κουβεντιάζω
ίσαμε το ξημέρωμα,
που χάνονται στ’ αλλόκοτο,
στο άγνωστο, στο τίποτα,
αφήνοντας μονάχα
οσμές νεκρικής σιγής
και ψυχορραγούσες νύχτες.
Τις μέρες κλώθω, κλώθω, κλώθω
αφήνοντας μονάχα
οσμές νεκρικής σιγής
και ψυχορραγούσες νύχτες.
Τις μέρες κλώθω, κλώθω, κλώθω
με τα δάχτυλά μου,
ώσπου ματώνω
της μοίρας μου το νήμα
κι ύστερα μανιασμένη
σκαλίζω με τα νύχια μου
να βρω το δικό μου μνήμα
ώσπου ματώνω
της μοίρας μου το νήμα
κι ύστερα μανιασμένη
σκαλίζω με τα νύχια μου
να βρω το δικό μου μνήμα
να κρυφτώ να ησυχάσω
να χαθώ.....
Ήρθε πια η ώρα,
που κι εγώ περιπλανιέμαι
σκιά , αερικό, ψυχή χαμένη
στοιχειώνοντας τοίχους, ελπίδες
Ήρθε πια η ώρα,
που κι εγώ περιπλανιέμαι
σκιά , αερικό, ψυχή χαμένη
στοιχειώνοντας τοίχους, ελπίδες
όνειρα μα κι εσένα ,
που ήσυχος κοιμάσαι
στη δική σου κάμαρα.....
2 σχόλια:
Μα όλη η ζωή μια περιπλάνηση είναι - σε κόσμους νοητούς ή μη. Μέρα καλή
Δεν ειμαι και πολυ σιγουρη οτι κοιμαται ήσυχος...
Καλησπέρα Λία
Δημοσίευση σχολίου