Έτσι στέκομαι παγερή,
σιωπηλή
σχεδόν απαρατήρητη
ακούγοντας φωνές
να ροκανίζουν λίγο-λίγο τις μπουκαπόρτες
Ακίνητη
στέκομαι στο τιμόνι.
Κουμάντο παλεύω να κάνω
κι ορθή ρότα να χαράξω.
Μάταια.
Παράθυρο στη θύελλα
άνοιξες και στους τέσσερις ανέμους.
Ούτε ένα πανί αστροφεγγιάς
να κρατηθώ,
ούτε μια σανίδα φεγγαρόφωτου
να ακουμπήσω.
Τόσο πολύ γκρίζο δεν αντέχω
ούτε τόσο πολύ θάλασσα
γιατί μου καίει τη σάρκα
και μου παγώνει τις επιθυμίες
Στο τέλος ξεβράστηκα
βδέλυγμα απ τα σπλάχνα
της θάλασσάς σου.
5 σχόλια:
Φθινοπωρινή (για να μην πω χειμωνιάτικη) εικόνα στη θάλασσα. Παρότι με αγριεύει λίγο η θάλασσα το χειμώνα τίποτα δε μπορεί να σβήσει την αγάπη που της έχω.
Καλησπέρα.
Eγω ειμαι μεσα στη φωτογραφια..
Με γνωρισες;
οταν εχεις να παλεψεις με την θαλασσα...
ποιος θα ειναι ο νικητης και ποιος ο χαμενος...;
που να βαλεις ορια αναμεσα σ'εκεινη και σε σενα...
μονο να αφεθεις στα χερια της μπορεις και οπου σε βγαλει...
μηπως δεν το ξερες αυτο οταν αποφασισες να κολυμπησεις χωρις σωσιβιο...;
μηπως δεν ειδες τον καιρο που προμυνηε την θυελα...;
μηπως δεν καταλαβες οτι η βαρκα σου εμπαζε νερα...;
κι ομως δεν μπορεσες να αντισταθεις στην γοητεια της...
και καλα εκανες...μονο τωρα σιγα σιγα κοιταξε να κρατησεις μονο τα κοραλια που που με τα κυματα χωθηκαν στις τσεπες σου χωρις να το καταλαβεις...και παλι κερδισμενη θα εισαι!
φιλια πολλα παντα νεραιδενια!
Ακίνητος θα μείνω
μην τύχει και σ΄αγγίξω
κι αφού ζητάς να ξεβραστείς
τότε θαρθώ να σε τυλίξω...
Αλλά είσαι ακόμη ζωντανή κι έχεις τη δυνατότητα να φτιάξεις μια νέα πιο όμορφη θάλασσα, γαλήνια και γαλανή. Μέρα καλή
Δημοσίευση σχολίου