"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

25 Αυγ 2008

Ολική έκλειψη


Έτσι όπως περπατάς
πάνω στην υγρή προβλήτα
και το φως του φεγγαριού
αλύπητα σου επιτίθεται,
νιώθω κάθε πέταλο
της ερημωμένης ψυχής μου
να μαραίνεται
Ξέρω πως βαδίζεις
αντίθετα
Πάντα αντίθετα ήταν τα βήματά σου,
πάντα ανάποδες οι στροφές σου,
πάντα σκυφτοί οι ώμοι σου
κι οι τσέπες σου αδειανές
μα πάντα στο πέτο σου
το γλαυκό πέταλο της ψυχής μου
είχες.
Απλώνω τα χέρια να σε σταματήσω
μα ο μπάτης μου κόβει τη φόρα
κι έρχεται ύστερα το κύμα
κατάλευκο να μου στερήσει
τα χνάρια σου
Πάντα αντίθετα βάδιζες
κι εγώ σε γκρεμισμένους τοίχους
άφηνα άλικες κραυγές
Αντίθετα βάδιζες
σε δρόμους γεμάτους ρωγμές
κι εγώ σκόνταφτα
πάντα πάνω σ αποκαΐδια
και σε στιγμές ανελέητες
Κάποτε ξέχασα το πρόσωπό σου,
κάποτε έμειναν μονάχα οι ρυτίδες
Ύστερα ήρθε
το φεγγάρι με την ολική του έκλειψή
να θυμίζει
την ολική σου έλλειψη.

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Kαλά οι τελευταιες γραμμες ειναι φοβερες..
Μου ταιριαζουν και μενα το ξερεις..

jacki είπε...

Γεμάτο εικόνες. Φανταστικό.
Κάποτε ξέχασα το πρόσωπό σου,
κάποτε έμειναν μονάχα οι ρυτίδες.
Καληνύχτα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Ωραίο ποίημα Κλειώ. Βιώνεις όσα γράφεις και τα φιλτράρεις μέσα από το ταλέντο σου. Με συγκινεί πολύ, όπως και τον κάθε ευαίσθητο άνθρωπο, η ερωτική ποίηση που υπηρετείς με τόση αφοσίωση και επιτυχία. (Απ' όσα διαβάζω στο Βλογκ σου)

lakis είπε...

Έτσι είναι κάποιοι άνθρωποι: τους αρέσει να βαδίζουν αντίθετα. Αλλά συνήθως είναι αυτοί που βρίσκουν το δρόμο για τα όνειρά τους

akb8862 είπε...

Πολύ δυνατοί στίχοι & κείνο το "άλικες κραυγές" δεν φεύγει από το μυαλό μου!
Να σαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Ο έρωτας που πολλές φορές μας αφήνει μια αδιόρατη θλίψη...είναι όμορφο και αληθινό.Καλό σου μήνα Κλειώ!!