Μάτια αράχνες

Μάτια αράχνες
γλίστρησαν στο κορμί σου
την ώρα που οι λέξεις
πνιγόντουσαν στων δακρύων σου
τις λίμνες.
Κραυγές σιωπής
άγγιξαν το υπέρτατό μου πάθος
κι όπως τ’ αστέρια αλυχτούσαν
μες τη νύχτα
έτσι και γω αιμορραγούσα τα φιλιά σου.
*
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

*
Έσταζε το αίμα
κι άδειαζα από ζωή κι από ανάσα
Κι εσύ πίσω
απ’ το αγγελικό σου πρόσωπο,
που το χες λευκό βαμμένο
κατ’ ευφημισμό,
έστελνες κρυφά
μικρές πνιγμένες λέξεις
να ρίχνουν αλάτι στις πληγές.
Έτσι ξεψυχούσα τις νύχτες,
έτσι ζούσα τις μέρες μου
μέσα στο χάος σου.
*
ΚΛΕΙΩ ΝΙΚΟΛΑΟΥ