"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

18 Ιουν 2008

Καθρέφτης


Καντήλι ανάβω τις νύχτες
προσευχή,
σ ένα Θεό
που ίσως με ξέχασε
Μερικές φορές,
μάλιστα,
μέσα στα όνειρά μου
τον επικαλούμαι,
αφού δεν έχω εικόνισμα
μα ούτε και καθρέφτη
τον εαυτό μου για να δω
Τον έσπασα,
βλέπετε,
σε μια κρίση μου επάνω
κι ύστερα
μάζευα σωρό τα κομμάτια
κι άρχισα ένα-ένα
να τα μπήγω στα μάτια μου
για να μη βλέπω
την ασχήμια γύρω μου
Μα ήρθε αυτή
σε πείσμα μου
και τρύπωσε μέσα στα κύτταρά μου
κάνοντας το αίμα μου καθρέφτη
Από τότε
όπου βρω καθρέφτη
τον σκεπάζω με μαύρο πανί,
ελπίζοντας
πως κάποτε αυτός
που έχω μες στις φλέβες μου
θα ξεφτίσει ...

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Θρύψαλα έγινε ο καθρέφτης μου
και τα δυο ματια σου ματώσανε
μα τις σιωπής το διάφανο ρολόι
σε ένα τακ αμαρτωλό σπάει κι αυτό
τους λεπτοδείκτες του.
Και γω στις χούφτες μου κρατώ
διαμάντια θρύψαλα
και εύχομαι να τα καταπιώ
να ρθω να σβήσω απ των ονείρων
τα πολύχρωμα..