Το κόκκινο ταγιέρ

Δεν θέλω να καταλήξω σαν εκείνη

Όχι δεν θέλω

Εκείνη χώθηκε στο κόκκινο ταγιέρ της

την τύφλωσε το χρώμα

και γελά πια με δόντια κλόουν

Με πιάνει οργή πολλές φορές

και στριμώχνω τα χέρια

στο μαύρο μπουκάλι

που είσαι κρυμμένος

Προσπαθώντας να σε βγάλω

Μα εκεί εσύ χωμένος

σαν ακρίδα σε γωνιά

Σαν εκείνες που πάντα έτρεμες...

*

Δε θέλω να βρεθώ στη θέση εκείνης

που με χέρια τρεμάμενα

και ματωμένα

αρμέγει τις αναμνήσεις

απ το μυαλό σου

Θυμάσαι πόσες φορές

έκλαψες στην αγκαλιά μου

και πόσες μετά με δάγκωνες

στη κόχη σου τώρα

στριμωγμένος

τρως τις σάρκες σου

αφού δεν έχεις

με τι άλλο να τραφείς…

*

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΚΛΕΙΩ ΝΙΚΟΛΑΟΥ