λικνίζομαι αργά στη φεγγαραχτίδα
κάθε ήχος σου ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου
το χάδι σου θάλασσα στο κορμί μου
αναπάντεχα στροβιλίζομαι στο χάος σου
κι αφήνομαι στη δίνη των φιλιών σου
έτσι απλά σου δίνομαι πάνω στην άμμο
ή στο σπασμένο βράχο
που το κορμί μου ματώνει
σου δίνομαι αργά
για να μας φτάσει η νύχτα
και να μη μας προσπεράσει η μέρα
κάθε τόσο πνίγομαι στο γαλάζιο των ματιών σου
και κάθε οργασμός μου γεννά ζωή
*
Αφιερωμένο στο Αίολο-Τάκη Τσαντήλα
που μου το ενέπνευσε
3 σχόλια:
O Τάκης εμπνεει παντα ..
Η φεγγαραχτίδα σου υπεροχη\Καλησπέρα Κλειώ μου
Πολύ όμορφο. Ωραίο να έχεις κάποιον να σε εμπνέει τόσο όμορφα συναισθήματα που γίνονται πανέμορφες λέξεις παραταγμένες σε μια αρμονική σειρά.
Καλησπέρα.
Όταν ο Έρωτας γίνεται μέσα από την Ποίηση Αγγελικός...
Δημοσίευση σχολίου