Ήταν εκείνο το νεογέννητο
που έκλαιγε σπαρακτικά
στην βίαια απελευθέρωσή του
απ τη μήτρα
Και το κλάμα του ακούστηκε
στα πέρατα της γης
Με τα τεράστια μάτια του
προείδε το τρόμο που θα βίωνε
Ένα εκφοβισμένο κουτάβι ήταν
και μια ψυχή που σχιζόταν
Κραύγαζε από τη στιγμή
που άνοιξε τα μάτια του
και είδε τον κόσμο,
εξέτασε τον πόνο
και το βάσανο
καθώς αντίκρισε
το αίμα στα κόκαλα και στη σάρκα του
Σκέφτηκε πως ένας εφιάλτης
θα ήταν η ζωή του
και δε θα μπορούσε να ξυπνήσει
Έκλαψε τότε πιο δυνατά
έκλαψε για τους ενόχους
μα και για τους αθώους
έκλαψε για τις πόρνες
που ντύνονται στα κόκκινα
και γι αυτούς που κρύβονται
σε σκοτεινές γωνιές
άρατοι να είναι από τον κόσμο
γι αυτούς που ξυπόλητοι
στους δρόμους περπατούν
ζητιανεύοντας λίγα ψίχουλα
απ τα περιστέρια
που ζουν στο βρώμικο πάρκο
Ούρλιαξε
στο πόνο που έσκισε τα σωθικά του
καθώς είδε το νερό να στερεύει
και το αίμα να χρωματίζει
τα ποτάμια της γης
Μάτωσαν τα δάκρυά του
καθώς αντίκρισε
το θάνατο
Αποκαμωμένο από το σύντομο
ταξίδι του στη γη
αποκοιμήθηκε
στο στήθος της μάνας του
θηλάζοντας λίγο-λίγο την ελπίδα της
για ένα καλύτερο κόσμο.
2 σχόλια:
Aνατριχιασα με τουτο το σημερινό..
Πολυ δυνατο Κλειω
κι η φωτογραφια ταιριαξε απολυτα..
Καλημερα μ ενα φιλι
Αν ήξερα πως θα ήταν η ζωή δε θα έβγαινα ποτέ από τη μήτρα της. Ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου