"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

26 Μαρ 2008

Έξοδος κινδύνου



Ήταν οι λέξεις σου
λεπίδες κοφτερές
κι εγώ σε κοιτούσα
με βλέμμα χαμένο στο κενό
και με μια ψυχή
που δε καταλάβαινε
Ύστερα ήρθε εκείνος
ο αβάσταχτος πόνος εντός μου
να με κατακτήσει.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν
η τελευταία φορά
που θα σ έβλεπα να κοιμάσαι
θα έσκαβα έξοδο κινδύνου
στα όνειρά σου
να δραπετεύσουν .
Αν ήξερα πως σήμερα
θα σου έδινα το τελευταίο φιλί
θα γέμιζα τα χείλη μου
με φαρμάκι για να μη τα φιλήσει
άλλη από μένα .
Αν ήξερα πως σήμερα
τη πόρτα θα έκλεινες για πάντα
πίσω σου
θα έκρυβα όλα τα κλειδιά
να μη μπορείς να αποδράσεις
φυλακισμένος για πάντα δικός μου
σα κούκλα ψεύτικη μέσα
σε κρυστάλλινη προθήκη
Ήταν η άγνοια που με πρόδωσε
ήταν το αναπάντεχο
που έκανε την αγάπη μίσος .
Ήταν ο πάγος που με πλημμύρισε
κι απλώθηκε σα γάγγραινα
στο κορμί μου.
Άλλο δε μου έμεινε να κάνω
απ το να γράφω και να ξαναγράφω
το μίσος μου πάνω στο πάγο
περιμένοντας τον ήλιο να ξεπροβάλλει .




«Αφιερωμένο στη φίλη μου Βενετία
που μου το ενέπνευσε».

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα μας πιάνει η αναπνοή μας αναζητώντας την έξοδο κινδύνου..
Καλησπέρα Κλειώ
Ομορφη έμπνευση

Unknown είπε...

Μαρία μου φιλιά πολλά κι ένα όμορφο απόγευμα σου εύχομαι.