"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

19 Φεβ 2008

Εγωισμός


Για ποια αιωνιότητα μου μιλάς
Γι αυτή που έρχεται και φεύγει
σε στιγμές θλιμμένες
γι αυτή που αιωρείται
πάνω απ τα κεφάλια μας
θάνατος και δήμιος μας
Για ποια ζωή και για πιο θράσος
όταν όλα εκλάπησαν
γεμίζοντας μονάχα
ερημιά τις γωνιές
και γράφοντας κάθε τόσο
στο μέτωπό μας
πόσο λίγοι σταθήκαμε

και πόσο εγωιστές..

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ατέλιωτοι εγωιστές κι ομως η ζωη μας τοσο μα τοσο μικρή..
Πολυ ομορφες οι σκεψεις σου..
Καλημερα Κλειω μου

Γωγώ Πακτίτη είπε...

θα σου μιλήσω για τις στιγμές χαράς, που γιατρεύουν τη θλίψη.
κι αν αιωρείται, ένα χαμόγελο
την γκρεμίζει...
κι αν ο εγωισμός είναι πολύς,
δεν είναι γιατί είμαστε λίγοι,
αλλά η σκέψη μαστουρώνει...

φιλιά Κλειώ μου!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

"και γράφοντας κάθε τόσο
στο μέτωπό μας
πόσο λίγοι σταθήκαμε
και πόσο εγωιστές.."

Εξαιρετικό Κλειώ μου, μου έφερε στον νου περασμένες εικόνες με ιππότες και μύλους...

Καλό βράδι να έχεις

Unknown είπε...

Μαρία ο εγωισμός είναι μέρος του είναι μας . Σκοπός είναι να μην τον αφήνουμε να κυριαρχεί . Τη καλημέρα και την αγάπη μου

Unknown είπε...

Πόσο δίκιο έχεις Γωγώ μου. Η πολύ σκέψη τρώει τον αφέντη ( σε διαφοροποίηση του η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη.)

Φιλιά πολλά και μια γλυκιά και ζεστή καλημέρα

Unknown είπε...

Λάκη μου σ αυτή την εποχή έπρεπε να ζω. Γεμάτη ιππότες δουλτσινέες δράκους και φορέματα σαν από παραμύθι βγαλμένα.

Φιλιά πολλά και την αγάπη μου