"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

18 Φεβ 2008

Μαριονέτες


Μαριονέτες είμαστε
σε παιδικό θέατρο
τα χειροκροτήματα ποτέ σου
δεν τ άκουσες όμως
πάντα κομπάρσος ήσουν
στο θέατρο του παραλόγου
Τα φώτα της ράμπας
ποτέ σου δεν είδες
μα το χειροκρότημα του ηθοποιού
πάντα από μένα το 'περνες
βλέπεις
ήσουν ο καλύτερος ηθοποιός
της ζωής μου

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολύ καλο το τελειωμα...
χειροκρότημα!!
Καλημερα και καλη βδομαδα Κλειω μου

Unknown είπε...

Τα χειροκροτήματα σ αυτούς που τους αξίζουν εμένα μου αρκεί ο ρόλος στα παρασκήνια. Τη καλημέρα και την αγάπη μου

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Δέξου και από μένα
ένα ζεστό χειροκρότημα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Πολύ ωραίο ποίημα Κλειώ μου.
Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού ότι πλέκονται τόσα πολλά νοήματα μέσα σε λίγους στίχους! Κι ακόμα εκείνη η σαρκαστική κορύφωση!