"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

14 Ιαν 2012

Πλάσε με


















Πλάσε με.
Πηλός είμαι.
Υγρός, γκρίζος, άμορφος.
Τα χέρια σου περιμένω
να πάρω μορφή,
την ανάσα σου
να ζωντανέψω,
το αίμα σου
χρώμα ν’ αποκτήσω.
Πλάσε με.
Χώμα και νερό είμαι,
που περιμένει
να ενσαρκωθεί
μέσα από σένα,
με σένα, για σένα.
Πλάσε με ξανά και ξανά,
για να μεταμορφωθώ,
να γίνω κάτι άλλο από πηλός,
να γίνω έρωτας. 

6 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Υπεροχο.

Καλο Σ/Κ, με χαμογελα. :)

Ξύλινος Ιππότης είπε...

όσο το διάβαζα,
σκεφτόμουν...
άκρως ερωτικό...
ώστε στο τέλος
καταλήγεις:
"Πλάσε με ξανά και ξανά,
για να μεταμορφωθώ,
να γίνω κάτι άλλο από πηλός,
να γίνω έρωτας. "
...
Πολύ όμορφο!
Καλό βράδυ εύχομαι...

Velvet είπε...

Ακριβως
χωρις ερωτα
σεν ειμαστε τιποτα αλλο
απο πηλος...χωμα
-

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Μου αρέσουν τα ολιγόστιχα ποιήματα
Αυτό που συνοδεύει τον τίτλο του ιστολογίου
"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"
Είναι υπέροχο.
Την καλησπέρα μου

~reflection~ είπε...

Πόσο εκΠαιδευμένη πρέπει να είναι η Φύση μας,
για να μπει στον ατερμονα Χορό των μεταμορφώσεων
Πηλός - Έρωτας - Γκρεμός - πάλι χώμα ... και μία ΨΥΧΗ που ξεκολλά και χάνεται πετώντας μακριά από τον Επίγειο Θάνατο και τον Πόνο του!!!

ο ΕΡΩΤΑΣ ταγμενος να υπηρετεί Υψηλες Αντοχες Ονειρου σε επίπεδο ΨΥΧΗΣ,
μα ο Πόνος του ανάλογων Διαστάσεων της Απόλαυσης,
πώς να γίνει μπορετός,
όταν στο πλήρωμα του Χρόνου η Φλόγα γίνει Στάχτη Θανατου?....


Πόση εκπαίδευση να δεχτεί η Φύση μας,
για να.... αντέχει και το ΜΕΤΑ του Ερωτα?...

Φιλάκι.....

Σάββας είπε...

Πανέμορφο!