Άνανθη άνοιξη

Προσπάθησα σαν άνοιξη ν’ ανθίσω,

μα άφυλλα κλαδιά γεννάω,

ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα

από τα μάτια, τα χείλη, τα χέρια.

Ένα κοράκι έρχεται κάθε τόσο

ντυμένο στα μαύρα

προμηνύοντας τον ερχομό σου,

μα πάντα ψεύδεται.

Εκεί, στη μέση του πουθενά,

ανάμεσα στην ερημιά και στη μοναξιά

ανάβω μικρά κεριά

σημάδι μιας άνανθης άνοιξης,

που μάταια

περιμένει τον καιρό της.