Κάποτε πρέπει να περπατήσω
κι εγώ πάνω σε τούτη τη γη.
Όμως, τα πόδια έγιναν οχληρά,
παρασιτικά, ενοχλητικά ανυπάκουα,
μα στα δικά σας δεκανίκια
βασίζομαι να βαδίσω.
Να περιπλανηθώ στο κόσμο σας,
να πλανηθώ και να εξαπατήσω.
Εκούσια να σκάψω σε χώμα άνυδρο
και με τα νύχια να ξεδιψάσω.
Κάποτε πρέπει
να λησμονηθούν οι αλησμόνητοι
για να μάθουν τα πόδια
σε όρθια στάση να περπατούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου