Τόσο μόνο διαρκεί το όνειρο
όσο μια ανάσα .
Ύστερα μένουν τα μάγουλα γυμνά
να ραβδώνονται από τις κραυγές
της τελευταίας νύχτας
Όχι δεν είναι το φεγγάρι
τόσο κόκκινο
είναι που η σκουριά
μου γέμισε τα μάτια.
Είναι που δεν αντέχω
τις μισές αλήθειες
και τα οξειδωμένα όνειρα.
Είναι που προτιμώ
την ομορφιά του ύπνου μου
και τις στάσιμες στιγμές
της χθεσινής νύχτας
να μπολιάζουν τη ψυχή μου.
όσο μια ανάσα .
Ύστερα μένουν τα μάγουλα γυμνά
να ραβδώνονται από τις κραυγές
της τελευταίας νύχτας
Όχι δεν είναι το φεγγάρι
τόσο κόκκινο
είναι που η σκουριά
μου γέμισε τα μάτια.
Είναι που δεν αντέχω
τις μισές αλήθειες
και τα οξειδωμένα όνειρα.
Είναι που προτιμώ
την ομορφιά του ύπνου μου
και τις στάσιμες στιγμές
της χθεσινής νύχτας
να μπολιάζουν τη ψυχή μου.
2 σχόλια:
Δεν ριχνεις κι απο δω μεριά λίγο από το ροζ σύννεφο γιατί μας έχει πάρει η κατηφόρα?
Φιλιά Λιούλι μου
''Ασε με μη με ξυπνάς
γιατί ποιός ξέρει
στον κόσμο
των ονείρων μου
μπορεί και να' μαι ευτυχισμένη.''
Εύχομαι τα όμορφα όνειρα να γίνουν
πραγματικότητα. Καλησπέρα Λία.
Δημοσίευση σχολίου