"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

26 Απρ 2009

Διψώ...


Μικρές ώρες
μεγάλα πάθη
τα στήθη φωτιά
κι ο πόνος στο υπογάστριο
ατέρμων .
Μη φοβάσαι
δίπλα σου στέκομαι
με ματωμένα χέρια .
Διψώ

Μεγάλες ώρες
πάθη στο έπακρον
στα στήθη ακόμα
φωτιά
κι ο πόνος στο υπογάστριο
οξύς
Μη φοβάσαι
δίπλα σου στέκομαι
κι εσύ με τα χέρια στις τσέπες
σφυρίζεις αδιάφορα
κι εγώ ακόμα διψώ.

Ακούς τις φλέβες
που χτυπούν στο λαιμό
ακούς το σφύριγμα στο στήθος
απ το τσιγάρο,
η καύτρα φωτιά στο δέρμα
το βλέμμα λάγνο
τα χείλη μισάνοιχτα
ο φόβος γίνεται πόθος
το βλέμμα έρωτας
τα χείλη κόκκινα
εσύ ακόμα σφυρίζεις αδιάφορα…
κι εγώ ακόμα διψώ….

4 σχόλια:

Χρηστίδου Χαρά είπε...

"εσύ ακόμα σφυρίζεις αδιάφορα
κι εγώ ακόμα διψώ..."
Παιχνίδι ο έρωτας
και η απουσία σου
όλη στην καύτρα
ενός τσιγάρου
Πόσα τσιγάρα
θα καούν ακόμη
Πόσα ποσά πίσσας
χωρούν σε μια ψυχή ΄
εσύ ακόμα σφυρίζεις αδιάφορα
Κι εγώ ακόμα διψώ..

Έμπνευση το ποιήμα σου Λία μου...αγγίζει την ψυχή..

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα θα διψάμε για αγάπη , για έρωτα και κυρίως για "αλήθεια"...

Καλησπέρα Λία μου :)

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Λία. Ετσι είναι ο έρωτας
πότε μας χαρίζει στιγμές ευτυχίας και πότε πίκρες που φαρμακώνουν τη ζωή μας.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μη φοβασαι...
μη (με) φοβασαι...

αφου εισαι εδω...δωσε μου εκεινο που ζητω να πιω να ξεδιψασω...
αφου εισαι εδω...

πολυ ομορφο λια μου!

νεραιδενια φιλακια!!!