Έσταζε το αίμα
κι άδειαζα από ζωή κι από ανάσα
ενώ εσύ πίσω
απ’ το αγγελικό σου πρόσωπο,
που το χες λευκό βαμμένο
κατ’ ευφημισμό,
έστελνες κρυφά
μικρές πνιγμένες λέξεις
να ρίχνουν αλάτι στις πληγές.
Έτσι ξεψυχούσα τις νύχτες,
έτσι ζούσα τις μέρες μου
μέσα στο χάος σου.
κι άδειαζα από ζωή κι από ανάσα
ενώ εσύ πίσω
απ’ το αγγελικό σου πρόσωπο,
που το χες λευκό βαμμένο
κατ’ ευφημισμό,
έστελνες κρυφά
μικρές πνιγμένες λέξεις
να ρίχνουν αλάτι στις πληγές.
Έτσι ξεψυχούσα τις νύχτες,
έτσι ζούσα τις μέρες μου
μέσα στο χάος σου.
7 σχόλια:
αυτά τα άσηπτα βλέμματα
τα "κατ΄ευφημισμό" αγγελικά
πώς μένουν άθικτα
μετά από τόσα δάκρυα...
λευκά προσωπεία άνυδρα
προσωμοιωτές της λύπης
μάσκες ατσαλάκωτες
ωραιοπαθή τριαντάφυλλα που
καθρεφτίζονται σε δειλινά
μα δε στρέφουν καν το κεφάλι
στην αιμορραγία των λέξεων
που προκαλούν...
Mα τώρα γεννήθηκα ξανα
τριαντάφυλλο με ριζες και ψυχή..
Ξεχωρισα την ψυχή μου απ την δική σου..
Καλησπερα Λία μου..
Φιλι γλυκό
Έτσι ξεψυχούσα τις νύχτες,
έτσι ζούσα τις μέρες μου
μέσα στο χάος σου.
Καληνύχτα.
"Δεν έχω λόγους πια να γράφω
παρά μονάχα για ν' αναδιφώ
το λαβωμένο όνειρο,
να το ραντίζω
με το πορφυρό παλιό κρασί
και να το νοσταλγώ
στην αγκαλιά σου.."
Μελαγχολικό
όσο και υπέροχο Κλειώ μου..
Σε φιλώ και σε καλημερίζω..
ετσι ειναι αυτα τα λευκα προσωπα...
τετοιες ειναι και οι λεξεις τους...
κι εσυ πρεπει να ζησεις μεσα σε αυτη τη κολαση που τοσο απλοχερα σου προσφερουν...
μαλιστα παντοτε χαμογελωντας...
βρηκα στα λογια σου οσα δεν μπορεσα να γραψω γι αυτες τις μερες...
πολλα νεραιδενια φιλια!
Ποίηση της απώλειας που προμηνύει ένα νέο άλμα προς το αύριο; Μέρα καλή
*Κατ' ευφημισμό* έζησα μαζί σου
σ' ένα κόκκινο χιόνι
σ' ένα χθες απροσπέλαστο
σε όνειρα ναυαγισμένα.
Δημοσίευση σχολίου