Κιτρινισμένες φωτογραφίες
κρατώ στα χέρια μου
φωτογραφίες που θυμίζουν
έρωτες ξεχασμένους
και παρελθόντες καιρούς
Ύστερα κλείνω το γαμημένο συρτάρι
κι εύχομαι όλα όσα είναι μέσα
να καούν
έτσι για να πάψουν να πονάνε
Ατυχία όμως όλα μπορείς
να τα κάψεις να τα εξαφανίσεις
να τα εξαερώσεις
μα ποτέ δε μπορείς να τα ξεριζώσεις
απ τον οπίσθιο λοβό του εγκεφάλου σου.
Ίσως... ίσως μόνο όταν
ένα ξυράφι
ένα μαχαίρι
ένα πιστόλι
ένα σκοινί και ένα δέντρο
θα είναι αρκετά
Εμπνευσμένο από την ανάρτηση
του Λάκη Θλιμμένου
κι αναρτημένο ως σχόλιο στο μπλοκ του
3 σχόλια:
Έτσι νιώθω κι εγώ καμιά φορά. Κι ύστερα λέω καλά που υπήρξαν αυτές οι στιγμές και τις ζήσαμε. Μας κάνανε καλύτερους. Έτσι παραμυθιάζομαι και αποκοιμιέμαι.
Δεν ωφελει να τα καταστρεψω..
Μα ουτε και μενα..γιατι εχω ηδη καταστραφει..
κι η μνήμη θα συνεχίζει να περιοδεύει σαν σύννεφο και μετά απ' το τίποτα...
άδικος κόπος όλα. ίσως και το πιστόλι...
φιλιά βρόχινα...
Δημοσίευση σχολίου