Εκεί που έκανα τους λογαριασμούς μου
τόσα για το νοίκι
τόσα για βενζίνη
τόσα για το κραγιόν που είδα
και θέλω να το πάρω
ζωντάνεψαν οι αριθμοί στη λευκή σελίδα
κι άρχισαν να χορεύουν γύρω μου
σαν εκείνο το παιδικό παιχνίδι
το γύρω-γύρω όλοι
κι στη μέση εγώ να κλαίω
γιατί όλα όσα έχω στο πορτοφόλι μου
δε ξεπερνούν τις δυο δεκάρες
Κάποτε ήταν αρκετές
τώρα τα όνειρα κοστίζουν
κι εμείς δεν είμαστε για έξοδα
τώρα η ταυτότητά μου λέει
μόνο έναν αριθμό
Ήταν αυτοί οι αριθμοί
που φυλάκισαν τη ζωή μου
και την έβγαλαν σκάρτη
Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ
τι σημαίνει ο αριθμός που μας δίνουν
Μήπως για να γνωρίζουν τα πάντα
για το καλοκουρντισμένο
ρομποτάκι που κάνει τη δουλειά τους
ή τάχα είναι
ένας τρόπος να ελέγχουν τη σκέψη
και τη ζωή μας .
Τελικά τα λεφτά στο πορτοφόλι
δε φτάνουν να πάρω
το κόκκινο κραγιόν που είδα
Πως θα βάψω τώρα τα χείλη μου
και πως θα βγω στο κόσμο
να δώσω τη παράσταση της ζωής μου
Μήπως είμαι μόνο
μια σκιά πάνω στο γκρίζο τοίχο
της γειτονικής πολυκατοικίας
και δε χρειάζεται
να βάψω τα χείλη μου κόκκινα
Από την άλλη όμως ο αριθμός
που μου δώσανε τι να σημαίνει;
Μη ξέροντας λοιπόν
ποια είμαι
τι είμαι
χαρακώνω τις νύχτες τους καρπούς μου
για να δω το αίμα να τρέχει
για να δω αν αυτό που βιώνω
καθημερινά είναι αλήθεια
ή ένα κακογραμμένο σενάριο
που κάποιοι ατάλαντοι
το έκαναν ταινία
( πρέπει κι εγώ να καταλάβω
τι είμαι τέλος πάντων
και ποιος ο ρόλος μου
Σ αυτό το έργο )
Θυμάσαι μαζί το είδαμε …
4 σχόλια:
Ενα κραγιον ειμαστε..
Οσο μενει αθικτο ειναι και ομορφο..
Αν το αγγιξουν αρχιζει και αλλοιώνεται..
μου θύμησες το ξένο του Καμύ.
Όσο και να κάνει πάρτο το κραγιόν το κόκκινο και φόρα το και βγες.
Καληνύχτα και φιλιά.
με το κραγιόν που θα αγοράσεις κάνε παλιάτσο τη ζωή και βάλτην να σου κάνει παραστάσεις κάθε πρωί σε ένα μπαλκόνι με φόντο το Αιγαίό...
Δημοσίευση σχολίου